‏به مناسبت انفجار دفتر نخست وزیری در هشتم شهریور سال ۱۳۶۰ و شهادت محمد علی رجایی، رئیس جمهور و محمد جواد باهنر، نخست وزیر ، از یاران واقعی امام و انقلاب، اسوه دولت مردمی ، ساده زیستی، ایمان و تقوا و نیز به مناسبت برگزاری هفته دولت، فرصتی شد تا قدری تأمل کنیم و به آنچه درگذر زمان پنهان مانده، نظر افکنیم تا شاید بتوانیم اندکی از کوتاهی و اشتباهات گذشته را در قبال این نظام و مردم شریف ایران جبران نمائیم.

در جامعه اسلامی هدف اصلی دولت اسلامی ، اجرای حدود الهی و احکام آسمانی اسلام ،اجرای عدالت، ایجاد جامعه ای سرشار از امید و نشاط، ، برقراری نظم و امنیت و فراهم کردن زندگی توام با رفاه و آسایش برای همه آحاد مردم جامعه است.

با توجه به این اهداف متعالی ، در اصول مترقی و متعدد قانون اساسی، بویژه اصل ۴۳ این قانون، بر ریشه‌کن ‌کردن فقر و محرومیت و برآوردن نیازهای ضروری انسان در جریان رشد و تعالی او و تأمین امکانات مساوی برای همه افراد جامعه تاکید و تصریح شده است.
‏
‏با این نگاه ، دولت اسلامی و مردمی ، باید نهایت سعی و تلاش خود را بنماید تا به هر نحو ممکن، امکانات لازم را برای همه اقشار جامعه فراهم و به طور مساوی توزیع نماید تا آحاد مردم از حداقل نیازهای اساسی و زندگی متناسب با شان یک انسان در جامعه اسلامی برخوردار و سطح زندگی مردم با مسئولان بطور عادلانه ارتقا یابد.

متاسفانه در طول سالهای گذشته برخی دولتمردان با سوء استفاده از موقعیت و جایگاه شغلی خود که بعضا ناشی از امکانات دولتی و بیت المال بوده است ، برخلاف رویه شهیدان رجایی و باهنر ، از اصول اولیه انقلاب عدول کرده و با فاصله گرفتن از زندگی عامه مردم و آلوده شدن به زندگی اعیانی که با هیچ یک از معیارهای اسلام و آرمان های نظام مقدس جمهوری اسلامی ایران و رفتار ها و رهنمودهای امام راحل و مقام معظم رهبری همخوانی نداشت ، باعث شدند فرهنگ اشرافی گری و اختلاف طبقاتی در جامعه رواج و در نتیجه، رابطه میان ملت و دولت تا حدودی خدشه دار گردد که البته نقش دشمن در این میان بسیار قابل توجه می باشد.

بدون شک همراهی ملت با دولت و پشتیبانی آحاد مردم از آن، از عوامل ثبات و اقتدار آن است و این رابطه، تا هنگامی که دولت، یک دولت مردمی، ارزشی ، صادق و خدمت گزار باشد و دولتمردان آن نیز در میان مردم و همانند آنها زندگی کنند پایدار خواهد ماند.
دولتی که حمایت و پشتیبانی مردمی خود را از دست بدهد و یا رابطه قلبی و معنوی میان آنها متزلزل گردد، با چالش های جدی روبرو خواهد شد.

واقعیت این است که انقلاب اسلامی بر پایه حکومت مردمی بنا شده است و مردم پایه اصلی و ستون مستحکم این حکومت و انقلاب می باشند . لاجرم در این حکومت ، دولت آن نیز باید مردمی و اسلامی باشد.

در دولت مردمی ، مدیر یا مسئول سیاست زده ، فاسد و فریب کار که پس از رسیدن به قدرت ، با فراموش کردن اصول اولیه ، نگاه ارباب رعیتی به مردم داشته باشد و از سوی دیگر روحیه جهادی نداشته و همانند مردم زندگی نکند و به عبارتی از کف خیابان و گرفتاری ها و مشکلات آحاد مردم خصوصا طبقات پایین جامعه اطلاع نداشته باشند، جایگاهی نخواهد داشت.

در دولت مردمی، مدیرانی که فاقد تخصص لازم بوده و نگاه تنگ نظرانه بر حضور جوانان و متخصصان با تقوا در عرصه های مدیریتی داشته باشند و سهوا یا عمداً با مانع تراشی و ایجاد نارضایتی بین مردم، بدبینی و یاس و ناامیدی را دامن بزنند و جلوی پیشرفت و توسعه کشور را بگیرند، بدون شک ، دست نامرئی دشمن بوده و باید از گردونه مسئولیت خارج گردند.‌

بر این اساس است که کشور ما ، همچنان به بزرگ مردانی چون شهید رجایی و باهنر نیاز دارد تا ضمن جاری شدن امید و نشاط در جامعه، رابطه قلبی میان دولت و مردم ، بیش از گذشته مستحکم و تقویت گردد.

لذا ضمن قدردانی و پاسداشت خدمات همه دولت مردانی که تمام وجود خویش را وقف خدمت به اسلام و مردم خویش کرده اند، یاد شهیدان رجایی و باهنر، این اسوه های ایثار و فداکاری را گرامی می داریم و در مقابل همه این عزیزان سر تعظیم فرود می آوریم و امید واریم ، عصر حاضر و حیات ما با فرج آقا امام زمان ( عج) مقارن گردد . ان شاء الله