خط قرمز آزادی بیان مطبوعات و بد اخلاقی رسانه ای کجاست؟

در این برهه از زمان که دنیا تبدیل به دهکده جهانی شده رسانه های مکتوب، مجازی و اجتماعی به دنبال اقناع سازی اقشار مختلف در تبادل اطلاعات و ماندگاری مخاطبین خود هستند.
تحقق این مهم نیازمند کسب مهارت و تقویت محتوای اخبار و گزارش های تولیدی بر پایه واقعیت و به دور از هرگونه اعمال سلیقه سیاسی و اجتماعی است.
در دوره ای قرار داریم که جریان اطلاعات از طریق ابزارهای رسانه ای مختلف برای افراد تامین شده و دسترسی به آنها بسیار آسانتر از گذشته ها شده است.

در این میان، چشم پوشی از وظایف اطلاع رسانی درست و گرایش به بد اخلاقی های رسانه ای، نمونه ای از چالش های فعالیت رسانه ها محسوب می شود و این امر محدود به دوره خاصی نبوده و از زمان پیدایش رسانه در فضای تبادل اطلاعات وجود داشته است.
سیاه نمایی و نگاه جناحی در انتقال اخبار و جلوه دادن مسئله ای کوچک به یک معضل بزرگ و لاینحل بر پایه اعمال سلیقه سیاسی و یا اجتماعی و دور کردن افکار عمومی از واقعیت، یک نوع بد اخلاقی رسانه ای است.

زمانی که رسانه ای به بهانه آزادی بیان ، به سمت انتقادهای مخرب با تمسک به روش های غیر اخلاقی پیش می رود ، جدای از رواج بی اعتمادی در جامعه ، گاه ناخواسته منافع ملی را در معرض تهدید قرار می دهد و بواسطه این ناهنجاری، امکان بدبینی مردم به مسئولان رخ می دهد.
رعایت اخلاق در فعالیت رسانه ای مهمترین عامل ماندگاری است و هرگز با بداخلاقی رسانه ای نمی توان از حاشیه امن برخوردار شد، برخی رسانه ها پا را از حد فراتر نهاده در خصوص صلاحیت مسئولان در رده های محلی و کشوری اظهار نظر می کنند ، در واقع اطلاع رسانی جای خود را به صدور رای، توهین و هتاکی داده است.

رسانه های مکتوب، دیداری، شنیداری و مجازی نباید با بد اخلاقی رسانه ای فضایی امن را برای نفوذ دشمنان باز کنند و در این خصوص دستگاههای اجرائی با اطلاع رسانی شفاف و دقیق می توانند یاریگر رسانه ها باشند.